dinsdag 3 november 2009

TekstAnalyse.

Voor kunstgeschiedenis kregen we een opdracht. de opdracht was om een stuk tekst uit het boek te nemen, deze tekst moest wel bij een afbeelding horen. deze tekst moest je gaan lezen en daarna in je eigen woorden gaan schrijven.
Dit is de tekst die ik heb geschreven:

Afbeelding 4.10 Pagina 133

Wat anatomische nauwkeurigheid betreft variëren de Kouroi en de Korai sterk. Men heeft geprobeerd om de Kouroi en de Korai te dateren door te kijken naar de natuurgetrouwheid, aangezien er verondersteld werd dat de makers streefden naar een steeds grotere natuurgetrouwheid. Aan het begin van de vijfde eeuw voor christus begon er een wat naturalistischere stijl, dat was een ding dat zeker was. Dat valt goed te zien aan de beelden die werden neergehaald door de Perzen die in 480 v. Chr. Onder Xerxes de Acropolis in Athene plunderden. Deze beelden kwamen terecht onder nieuwe funderingen en bleven zo goed bewaard. Een van de beelden die hierbij lag was de ‘Kritios-knaap’ (die zo werd genoemd door de overeenkomsten die, die had met beelden van de Atheense beeldhouwer Kritios, uit de vijfde eeuw v. Chr.) De Archaïsche kouros is niet langer zo stijf, dit beeld van een jeugdig mannelijk naakt ziet er totaal ontspannen uit. (4.10) Het rechter been is een klein beetje gebogen en het gewicht rust op het linker been. Het hoofd is iets naar rechts gekeerd zodat er in zijn gestalte een soort van bezieling zit. Het ziet er niet meer zo statisch uit. De ogen die in het hoofd horen te zitten waren oorspronkelijk van glas of gekleurd steen. Iets wat opvallend is aan dit beeld is dat het lichaam niet langer een reeks losse lichaamsdelen is zoals bij de meeste Archaïsche Kouroi, maar een geheel. Het beeld is op zo’n manier gehakt dat het er ook nog echt jong uit ziet. Zelfs nu het beeld zo beschadigd is valt het niet op dat de beeldhouwer een aantal dingen anders heeft gedaan om het dode van het na maken te vermijden. Zo is bijvoorbeeld de spierplooiing bij de bekken wat overdreven. Dit is om de dijen met de romp te verbinden en zo een natuurlijke overgang te creëren van de voorkant van het beeld naar de achterkant. Deze truc werd vaker gebruikt door Griekse beeldhouwers en hun navolgers. Door deze truc krijgt het beeld meer diepte en loopt alles vloeiend in elkaar over.

De afbeelding heb ik helaas nog niet online kunnen vinden, maar ik hoop deze later te kunnen uploaden.


Tidde.